Συμμετοχή σε Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό, 2017
Αρχιτέκτονες:
Σ. Τσιράκη, Μ. Χαμπάλογλου, Σ. Κουμούτσος, Α. Πλιάκος
Σύμβουλος Αρχιτέκτων:
Τάσος Μπίρης
Συνεργάτης φοιτητής αρχιτεκτονικής:
Π. Νιάρχνος
Μελέτη:
2017
Το κτίριο διαγράφει σπειροειδή ομοιότροπη, καθοδική και ανοδική, εσώστροφη και εξώστροφη κίνηση, στο σύνολο του συνθετικού πεδίου. Η χάραξη της συμβαδίζει διαρκώς με το τριγωνικό σχήμα του οικοπέδου. Ταυτοχρόνως επιχειρεί να συσχετίσει το μουσείο και τις ειδικές λειτουργίες του με τα σημαντικά δημόσια κτίρια της πόλης και τις διαφορετικές καταστάσεις του αστικού ιστού. Η διπλή αυτή κίνηση διατρέχει από άκρου εις άκρο το σώμα του μουσείου. Ο χώρος του συνιστά έναν προστατευμένο χθόνιο υποδοχέα, (ένα είδος «σκάφης») ισομερώς κατανεμημένου εντός και εκτός της γης, κατάλληλου να παραλάβει τα αρχαιολογικά ευρήματα και τους υποστηρικτικούς χώρους του μουσείου. Έτσι, αφενός, μειώνεται σημαντικό μέρος του κτιριακού όγκου και ύψους και αποδίδεται στην πόλη ένα μεγάλο ενεργό πάρκο, ενώ αφετέρου περιορίζεται το φυσικό φως, όπως ζητείται και από το πρόγραμμα, για την κατάλληλη προβολή των εκθεμάτων. H αντίστοιχη ανοδική και καθοδική κίνηση του δώματος του κτιρίου, το σηματοδοτεί ως διακριτό τοπόσημο της πόλης που αναδύεται μέσα από τη γη και κορυφώνεται στη φωτιστική πυραμίδα. Επιπλέον, αυτό αποτελεί φυτεμένη ζώνη εκθεσιακού περιπάτου, συνυφασμένου θεματολογικά με τον ευρύτερο κοινωνικό- πολιτισμικό τομέα δράσης του μουσείου, ως μέρος της ευρύτερης «πολιτιστικής περιοχής». Ταυτοχρόνως, ο περίπατος έχει συνεχή ελεύθερη θέα προς την πόλη, ενώ διαμορφώνει παράλληλα μια ανοιχτή υπαίθρια πλατεία στην καρδιά του μουσείου, στη στάθμη του ισογείου και της κεντρικής προσπέλασης.